Eten bij de Buren van Nummer Elf.

Als Zhangain Bao voor me kookt, eet ik lekker m'n buikje rond.

Of ik 1 of twee gerechten bestellen wil, vraagt mijn buurman van het kleine restaurantje, 2 graag zeg ik. En een biertje Tsingtao. Tuurlijk, grinnikt Zhangain Bao en duikt zelf in het vooronder de keuken in.
Ik blijf hier, ondanks alle verleidingen en uitnodigingen elders, bij mijn buurtrestaurantje eten, 2 keer per week. Het geeft mij, een beetje afrikaans, een soort Groot Familie gevoel, temidden van de buren die me kennen en me vertrouwd zijn van groeten en over de bol aaien, figuurlijk meestal maar soms ook letterlijk.

Mamma (de moeder van Zhangain Bao die het meeste eten voorbereidt) komt met een kommetje heet water aanzetten, die drink je hier eerst For Your Good Health !
Ik zit op het dakterras aan een eettafeltje met voetbal-dessin, terwijl de spiegel de rest van de regie doet voor deze foto.
De 2e foto toont wat ik vanaf deze zitplaats op het dakterras voor uitzicht heb: mijn eigen flat daar op de 1e verdieping van Qixia straat nr.11. Dat keukenraam dat daar openstaat, moet dicht s nachts , dat heeft mijn oudste buurvrouw nu al drie keer gezegd. Je moet geen gelegenheid geven aan dieven en inbrekers, je weet maar nooit. Wat zijn ze eigenwijs, he, die ferrydutch Hollanders !?! . Buurvrouw van Beneden komt buiten kijken, hoe haar dochter op straat staat te badmintonnen met buurjongen Wui Yang.
Mamma bedient me met bier uit een porcelijnen beker en Zhangain Bao dient de maaltijd op: aubergines met spekjes en een koolgerecht met scrambled egg. Wat zwaar op de maag misschien, maar heel lekker klaar gemaakt. Dat kan ie heel goed, mijn buurman ZgangainBao, veel voedingswaarde voor heel weinig geld : 18 Yuan is nog geen 2 euro, bier inbegrepen.
De buurjongens Lu Yi en Wuj Iang en een gozertje waar ik de naam nog niet van ken, komen bij me om de voebel-tafel zitten kletsen en het duurt niet lang of een moeder of familielid is nieuwsgierig genoeg om erbij te komen zitten. Zhangzhi Han schrijft nu ook in 2 talen zijn naam in mijn China-boek, dat ik op Vlieland heb aangeschaft en maagdelijk gehouden tot ik op 3 mei jongstleden op Beijing Airport ben aanbeland.
Ze spreken weinig woorden engels (de 14-jarige Lu Yi spreekt ze trouwens wel vlekkeloos uit, les gehad van een native speaker ?), maar ik weet altijd wel iets te vinden om een praatje te maken. Deze keer laat ik Buurvrouw Play With your Dreams mijn recent genomen foto's bekijken op mijn digitale kamera. Ze is onder de indruk, heeft nog nooit van dit soort strandfoto's in Qingdao mogen zien.
Stribbelt wel wat tegen om zelf ook op de foto te gaan, maar schrijft vereerd graag haar eigen naam in mijn boek, net als haar zoonlief: Dreams heet voor mij voortaan gewoon Wang Hong Mei.

Ondertussen eet ik wel mijn buikje vol en het duurt niet lang, of Lu Yi (14) brengt me van thuis een schilderijtje dat ie zelf heeft gemaakt over het hit-tv-programma Super Girls en zijn moeder heeft hem een flesje Bruinbier meegegeven..... voor onze buurman uit Holland, die zal straks vast wel naar voetbal op tv gaan kijken: Spanje-Oekraine, om 21 uur hier plaatselijke tijd.
Man, die jonge Spanjolen doen het eindelijk eens echt goed op een WK, hier kan nog iets moois uitgroeien op Duitse bodem .....
Spanje - Argentinie of Spanje-Holland wat een finale, daar heeft onze Wang Hong Mei vast nog nooit en te nimmer van gedroomd!

Wordt vervolgd, blijf bij me.
ik ben hier, niet te ver,
fred