Fietsen door de Hutongs en t Plein van de Hemelse

Vrede.

Fietsen door Beijing is een avontuur waar je niet gauw genoeg van krijgen kan.
Vandaag een tourtje gemaakt het Plein van de Hemelse Vrede rond binnen 10 minuten, op de chinese manier, dus gebruik makend van elk gaatje dat het chaotisch ogende verkeer je biedt, netzomakkelijk links als rechts passerend als een tweebenige voetballer, tegemoetkomende tegenstromen behendig ontwijkend, soms de 8 of 10 rijbanen brede majesteitelijke heirwegen halverwege overstekend om op een eiland midden op het asfalt af te wachten, hoe zich de verkeersstroom in beide richtingen afwikkelt. Zoveel heb ik trouwens niet stil gestaan op dit immense plein, anders haal je die rondgang in tien minuten niet.

Met mijn Beijingse Muzen Lulu (30) en Kathy (26) op herbezoek geweest aan de Verboden Stad, 'n uitgestrekt complex van keizerlijke
bouwwerken, pas door Mao Zhe Dong in 1951 opengesteld voor het gewone Chinese volk. Daarna het nieuwe werk van de beide dames afgestudeerde kunststudentes aan Beijing University Art College bekeken, op de laatste dag waarop hun groepsexpositie nog in het Museum Chinese Revolutionary History te zien is. Maar daarover gaat dit fietsverhaal niet.

Op de fiets naar de Bells & Drum Tower bij het metrostation Gulou getogen, is makkelijk gezegd, maar afstanden op de kaart zijn hier echt in werkelijkheid veel groter dan wij gewend zijn en mijn zwerfneiging om voor de nauwe steegstraten (Hutongs) te kiezen in plaats van de hoofdaders , maakt de fietstocht er wel veel interessanter maar niet sneller op. Ik ben op zoek naar de nieuwe vestiging van de Hutong School voor bedrijfsstageaires uit het buitenland, waar de Vlaamse Belg Jan Wostyn sinds september 2005 directeur van is. Ik kom veel te laat aan, maar Jan vindt het al knap, dat ik het nieuwe 'courtyard'-adres op m'n uppie gevonden heb. Na een twee uur durend gesprek over de bijzondere funktie van de Hutong School voor dagelijks chinees onderwijs en stage-bemiddeling voor hbo-studenten (waarover hier nog een andere logboek-column volgt), aanvaard ik rond 7 uur s avonds de terugreis, die me nog een paar uur door de meest attractieve volksbuurten van Beijing doet laveren. Vast niet langs de meest rechte lijnen en dus in geen enkel opzicht efficient te noemen, rijd ik langs hutongs waar toeristen tuk op zijn, maar ook langs waterpartijen, grachten en bruggetjes waar ik alleen maar Chinezen tegenkom, die uitstapjes maken met familie of gezin, vriend of vriendin. De vijverpartijen zijn flinke meertjes hier midden in de stad en 1 Restaurant prijst zichzelf aan met "View all over the Sea" ...... is dit die beroemde chinese grootspraak of overdrijving misschien ? Er wordt enorm veel geplande nieuwbouw uitgevoerd in Beijing, waardoor het honingraat-werk van de duizenden intieme maar slecht geoutilleerde volksstraatjes deels moet wijken. Maar sorry, laat je niks wijsmaken door westerlingen die wel de oppervlakkige romantiek, maar niet de soms onhoudbare leefomstandigheden in de gaten hebben: hele volksbuurten zullen hier blijven en honderden charmante Hutongs zullen straks zijn uitgerust met moderner leefgemak dan in de Chinese historie ooit mogelijk is geweest.
Door al die omzwervingen loop ik fietsend door Beijing mijn vervolgafspraak met de Muzen van Beijing wel mis, maar de dames weten het gauw goed gemaakt: morgen, mijn laatste zaterdag gaan ze me nu vergezellen naar DE kunst- en kunstenaarswijk van China: Dashanzi Art District. Kunnen we voetbal- en kunstvriend Peter Hiemstra uit O.K. Oldeberkoop eindelijk eens op zijn wenken bedienen: er zal toch ook wel moderne kunst zijn in China ?
Om 10 uur vertrekken we hier vanuit het Hotel, per taxi om geen tijd te verliezen want Beijing-wijken liggen hier zover van elkaar vandaan als grotere steden bij ons in Nederland. Misschien gaat Ie, de Canadeze Chinees die de treinreis van Qingdao naar Beijing met me deelde, ook wel mee...... Die is immers naar China terug gekomen om een meisje weg te halen.....?
En ik heb hier twee kandidaten voor hem bij de hand, Lulu heb ik me zelfs horen vragen of ik haar niet aan de man kan helpen. Liefst een Hollander natuurlijk, een 'orangeman', maar misschien wil een halfgesjeesde Canadees ook wel een handje helpen......On Verra, inderdaad.